Τα κονδύλια για την κατάρτιση στην Ελλάδα έχουν καταλήξει σε μια στενή ομάδα «ημετέρων», δημιουργώντας ένα σύστημα που προωθεί την αδιαφάνεια και τη διαπλοκή. Η Ειδική Υπηρεσία Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης (ΕΥΔΑΜ), υπεύθυνη για τη διαχείριση 1,63 δισ. ευρώ από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους, Καθώς έχει τη δυνατότητα να εγκρίνει τους σχετικούς διαγωνισμούς, ανακύπτουν ερωτήματα για την αξιολόγηση επιλεγμένων όρων κάτω από τα οποία υποβάλλονται προσφορές.
Αρκεί να εξετάσουμε το παράδειγμα τεσσάρων εμποροβιοτεχνικών επιμελητηρίων που απαιτούσαν από τους υποψηφίους ανάδοχους να έχουν εμπειρία στη χρήση νοηματικής γλώσσας. Ένας φωτογραφικός όρος που φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για να διευκολύνει τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων φορέων κατάρτισης, αποκλείοντας συμμέτοχους άλλους φορείς εκπαίδευσης, είναι ενδεικτικός. Ο καταλληλότερος που γνωρίζει τη νοηματική γλώσσα δεν ήταν απαραίτητος για τη σωστή υλοποίηση προγραμμάτων κατάρτισης ανέργων στις προαναφερθείσες περιοχές.
Αναφορικά με την ΕΥΔΑΜ, ο διοικητής της καταλήγει υπό κρίση για τον χειρισμό κοινοτικών πόρων που θα έπρεπε να κατευθύνονται σε έργα με legit ανάγκες και σκοπός κέρδος και όχι αποκλειστική χρηματοδότηση προς το γνωστό καρτέλ.
Η πορεία των έργων καταδεικνύει ότι η καθοδήγηση των επιμελητηρίων έχει φέρει σε ένα μοντέλο κατάρτισης που χρησιμοποιεί εξ αποστάσεως μεθόδους. Το ερώτημα αναδύεται: Πώς μπορεί να υπάρχει ουσιαστική εκπαίδευση αν οι συμμετέχοντες δεν αποκτούν πρακτική εμπειρία; Οι εν λόγω προγράμματα, που έχουν σχεδιαστεί από «ημέτερους», δεν μοιάζουν να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της αγοράς εργασίας.
Η ζημιά για το δημόσιο είναι παραπάνω από φανερή. Με την ασφάλεια της φωτογραφικής σχέσης και των χειραγωγημένων όρων συμμετοχής, αναξιόπιστες εταιρείες καταλήγουν να κερδίζουν, ενώ οι ανάγκες κατάρτισης του πληθυσμού μένουν ανικανοποίητες. Ο ακόλουθος κύκλος της ανεπάρκειας ανατροφοδοτεί τις ανισότητες στην αγορά εργασίας, με θύματα τους ανέργους που προσπαθούν να βρουν ένα μέλλον αξιοπρεπή.
Φυσικά, η συρρίκνωση των διαθέσιμων πόρων στην κοινωνία δεν εξυπηρετεί μόνο τα ζητήματα κατάρτισης, αλλά μεταφράζεται σε ανισότητες για τις πιο ευάλωτες ομάδες, και επί της ουσίας στέλνει σε αδιέξοδο τον ταλαίπωρο που αναζητά το μέλλον του.
Πηγή: documentonews.gr
